Όταν πρωτοξεκίνησα να γράφω σε αυτό το blog σε συνδυασμό με την λειτουργία το σκακιστικού τμήματος θεωρούσα κάποια θέματα ως δεδομένα.
Σε αντίστοιχους σχολικούς αγώνες πάντα ανέφερα τα ονόματα των αθλητών που διακρίνονται και ταυτόχρονα αγωνίζονται στον Πανιώνιο.
Φέτος για πρώτη φορά πέρα από τα συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά που αγωνίστηκαν δεν θα κάνω προσωπικές αναφορές.
Μπράβο σε όλους τους μαθητές σκακιστές που αγωνίστηκαν κυρίως όμως σε αυτούς που δεν πέτυχαν την πρόκριση τους στα τελικά.
Ο προβληματισμός μου τον οποίο καταθέτω εδώ, και προσεχώς θα το κάνω και επίσημα προς την ΕΣΣΝΑ, ξεκίνησε την Κυριακή το πρωί στο Ελληνικό όπου βρέθηκα για να διαιτητεύσω σε μία από τις τάξεις και συγκεκριμένα στην ΣΤ΄Δημοτικού.
Αφορμή ο Μάριος που είχε έρθει να αγωνιστεί με πατερίτσες από ένα τραυματισμό που είχε σε ποδοσφαιρικό αγώνα. Ο 12χρονος Μάριος όπως και τα υπόλοιπα παιδιά είχε έρθει να δώσει τον σκακιστικό του αγώνα, να διεκδικήσει το καλύτερο, να ευχαριστηθεί το παιχνίδι.
Ο αγώνας του όμως ήταν άνισος, πρίν ξεκινήσει ο πρώτος γύρος εγώ γνώριζα ήδη από τις συμμετοχές του 2 πρώτους της τελικής κατάταξης,ενδόμυχα τους γνώριζε και εκείνος αφού ήταν συμμαθητής με τον έναν.
Τελικά για ποιό λόγο διδάσκουμε σκάκι στα σχολεία;
Γιατί διεξάγονται σχολικοί προκριματικοί αγώνες;
Τι προσπαθεί να αποδείξει το σύστημα; ότι οι καλύτερα προετοιμασμένοι θα προκριθούν; ότι ο προπονητής που κάνει μαθήματα στο σύλλογο μας έχει ¨ετοιμάσει¨ τα παιδιά για διάκριση;
Δεν είναι εξώφθαλμο ότι το παιδί που προπονείται σε σύλλογο και αγωνίζεται σε άλλες διοργανώσεις συγκεντρώνει όλες τις δυνατότητες για διάκριση, δεν βλέπω πουθενά κανένα fair play ούτε στο πνεύμα των αγώνων ούτε στη διαδικασία.
Το σχολικό σκάκι απευθύνεται σε μαθητές ως μέρος μιας γενικότερης κουλτούρας και συμπεριφοράς που θέλουμε να αποκτήσουμε ως κοινωνία, αυτόν τον στόχο πιστεύω ότι υπηρετεί ο αθλητισμός στα σχολεία και όχι την αύξηση της πελατείας των συλλόγων.
Είναι καιρός νομίζω τουλάχιστον οι Προκριματικοί σχολικοί αγώνες να διεξάγονται ανάμεσα σε μαθητές που παρακολουθούν το σκάκι τους μέσα στα σχολεία ώστε παιδιά όπως ο Μάριος να διασκεδάζουν πραγματικά με την συμμετοχή τους αντί να τιμωρούνται ¨εμμέσως¨ που δεν γράφτηκαν σε σύλλογο για να παρακολουθήσουν μαθήματα.
Συγκεκριμένα, και αυτή την πρόταση θα θέσω στην ΕΣΣΝΑ, προτείνω οι αθλητές-μαθητές που έχουν διεθνές έλο να μην συμμετέχουν καθόλου στους προκριματικούς γύρους και να προκρίνοται απευθείας στα τελικά του νομού.
Εστιάζω την προσοχή μου στο διεθνές έλο για δύο λόγους:
1) Η ύπαρξη διεθνούς έλο για ένα σκακιστή αποτελεί την ισχυρότερη απόδειξη ότι έχει αξιολογηθεί, αγωνιστεί και προπονηθεί σε ικανοποιητικό επίπεδο που ξεπερνά κατά πολύ το απλό σχολικό σκάκι.
2) Ο αριθμός των μαθητών με διεθνές έλο είναι μικρός και δεν θα δημιουργήσει προβλήματα με την απευθείας συμμετοχή τους στα τελικά.
Σε δεύτερο στάδιο πιό προχωρημένο αλλά πάντα στο ίδιο πνεύμα θα μπορούσε να μην επιτραπεί και η συμμετοχή στον Προκριματικό γύρο αθλητών που έχουν πάνω απο 1100 Ελληνικό έλο.
Με αυτές τις δικλείδες το Σχολικό Πρωτάθλημα τουλάχιστον στην πρώτη του φάση θα υπηρετεί πράγματι τις σχολικές ανάγκες επιτρέπωντας στους μικρούς μαθητές να απολαύσουν τους αγώνες και να διεκδικήσουν επί ίσοις όροις την διάκριση τους στο επόμενο στάδιο.
Προσωπικά θα επιθυμούσα στο Πανελλήνιο Σχολικό Πρωτάθλημα να μην συμμετέχουν καθόλου μαθητές με διεθνή αξιολόγηση, αυτό όμως θα προσέκρουε στην ''λύσσα'' της συντριπτικής πλειοψηφίας ενός κόσμου που θέλει διακρίσεις ακόμα και όταν πηγαίνει να αγοράσει σουβλάκι από το ψητοπωλείο της γειτονιάς του.
Καλή εβδομάδα