Δυστυχώς το τέλος του 2011 θα βρεί τον Δημήτρη να επιστρέφει στον αγαπημένο του Πειραικό μετά από δυό χρόνια παραμονής στον Πανιώνιο.
Αυτά το διάστημα ήταν αρκετό για να εκτιμήσω τόσο εγώ όσο και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας το ήθος, την ευπρέπεια και την άψοφη συμπεριφορά του.
Η ιστορία ξεκίνησε σε ένα από τα παιδικά τουρνουά που διοργανώναμε τον Σεπτέμβριο, εκεί ακούστηκε για πρώτη φορά η πρόταση να αγωνιστεί μαζί μας στον ΠΟΑ. Η ιδέα τελικά υλοποιήθηκε και ο Πανιώνιος είχε την τύχη να αγωνίζεται με τα χρώματα του ο Δημήτρης.
Παθιασμένος όπως είναι με το σκάκι ταυτίστηκε αμέσως με την προσπάθεια μας και έδωσε αποφασιστική ώθηση στο αγωνιστικό και ψυχολογικό κομμάτι της ομάδας. Ακόμα θυμάμαι τον προβληματισμό, την δυσαρέσκεια για την απόδοση του μετά από μία ήττα του στον Ασπρόπυργο που παραλίγο σε συνδυασμό με άλλα ανεπιτυχή αποτελέσματα να μας οδηγήσει στην ήττα.
Τελικά πανηγύρισε μαζί μας την άνοδο μας στην Α΄Εθνική όπου έδωσε το παρόν την πρώτη χρονιά μας στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα που διεξήχθει στο Περιστέρι.
Πέρσι η παρουσία του λόγω πολλών υποχρεώσεων που έχει ήταν πιο διακριτική ωστόσο πάντα ενημερωνόταν προσωπικά από εμένα για τα νέα της ομάδας.
Η σημερινή αναφορά μου στο πρόσωπο του είναι η ελάχιστη δημόσια αναφορά και ταυτόχρονα ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Κύριο Δημήτρη Αλεξάκη για την όμορφη, πολύτιμη και σπουδαία παρουσία του αυτά τα δύο χρόνια στον Πανιώνιο.
Σε αντίθεση με πολλούς άλλους ο Δημήτρης δεν ζήτησε ποτέ τίποτα, αντιθέτως πάντα με παρότρυνε να αγωνίζονται στην ομάδα οι νεότεροι και όχι εκείνος.
Εκφράζω τα συναισθήματα όλων μας και σου υπενθυμίζω Δημήτρη ότι η πόρτα του Πανιωνίου θα είνα πάντα ανοιχτή για σένα και τους πιτσιρικάδες σου.
Λυπάμαι μόνο που δεν έπεισα τον Λεμονή να σε δοκιμάσει...
