Με την εκκίνηση του φετινού Κυπέλλου είχα την "υποψία" ότι η ομάδα μας έχει την δυνατότητα να διεκδικήσει κάτι από την διοργάνωση.
Αντικειμενικό πρόβλημα αποτελούσε όμως η χιλιομετρική απόσταση των περισσοτέρων αθλητών μας από την Αθήνα.
Αυτό τελικά ξεπεράστηκε με την συνεργασία ολόκληρης της ομάδας και την συμμετοχή 10 αθλητών κατά την διάρκεια του τουρνουά. Ήταν μια συνολική προσπάθεια που περιέλαβε τον Κωστή, (ΗΠΑ) τον Σταύρο (Λονδίνο) τον Δημήτρη Παπακωνσταντίνου, τον Σπύρο Νικολάου, την Ελένη, τον Στέφανο, τον Κοφίδη, τον Γαλόπουλο, τον Σέμπα και τον Κανακάρη.
Ένα μάλιστα σπουδαίο στατιστικό είναι το γεγονός ότι σε 16 παρτίδες κατά την διάρκεια του Κυπέλλου η ομάδα έχει επιμέρους αποτέλεσμα 14-2 υπέρ της με μόλις 4 ισοπαλίες!!!
Από το απόγευμα της Κυριακής 2 Ιουνίου ο Πανιώνιος είναι Κυπελλούχος Αττικής για πρώτη φορά στην Ιστορία του επικρατώντας στον Μεγάλο Τελικό της ΑΕΚ με 3-1.
(Αφιερωμένο πρώτα από όλα στον Νίκο Γαλόπουλο)
Στον Μικρό Τελικό το Παγκράτι νίκησε την Ελευσίνα με 3-1 κατακτώντας την τρίτη θέση.
Η σπουδαία αναμέτρηση ξεκίνησε με έκπληξη από πλευράς μας όσον αφορά την σύνθεση γιατί πολλές φορές η ζωή ανατρέπει τους σχεδιασμούς σου.
Το απόγευμα του Σαββάτου πριν κοπάσει η χαρά από την πρόκριση στον Τελικό ήρθε η είδηση για την απώλεια ενός στενού συγγενικού προσώπου του Νίκου Γαλόπουλου.
Έτσι ο Νίκος αναχώρησε εσπευσμένα για την Θεσσαλονίκη και εμείς έπρεπε να σχεδιάσουμε από την αρχή την σύνθεση της Κυριακάτικης αναμέτρησης.
Η τελική επιλογή μας ήταν κατά σειρά Κανακάρης-Κοφίδης-Σεμπάστιαν-Πουλίδης, μια επιλογή που δικαιώθηκε απόλυτα εκ του αποτελέσματος.(Ο Πανιώνιος αγωνιζόταν με λευκά στις 1-3)
Από πλευράς ΑΕΚ αγωνίστηκαν οι Μουτούσης-Γρηγοριάδης-Δέδες-Διονυσόπουλος
(σημαντικό το κενό του Νίκου Καλέση).
Ο αγώνας όπως άλλωστε αναμενόταν ήταν πολύ δύσκολος και για τις δύο ομάδες.
Στο μέσο της παρτίδας ο Γρηγοριάδης επέλεξε μια βαριάντα χωρίς ακρίβεια και βρέθηκε με διαφορά κάτω χωρίς αντιπαιχνίδι.
Για τον έμπειρο Ανδρέα Κοφίδη η παρτίδα είχε αρχίσει να γέρνει υπέρ του.
Στην τρίτη σκακιέρα ο Σέμπα με το γνώριμο επιθετικό παιχνίδι του λύγισε την αντίσταση του Δέδε δίνοντας μας τον πρώτο πόντο.
Στην τέταρτη ο Στέφανος παρότι βρέθηκε με αξιωματικό κάτω είχε ως αντάλαγμα ο λευκός αντίπαλος του να μην έχει ούτε ένα πιόνι!!! μετά και την αλλαγή του μοναδικού πύργου ή θέση ήταν οριστικά ισόπαλη (συνεχίστηκε για μερικές κινήσεις) ενώ ταυτόχρονα ο Ανδρέας στην 2η βάδιζε με ασφάλεια προς την νίκη που ολοκλήρωσε χαρίζοντας στον Πανιώνιο την κατάκτηση του Κυπέλλου.
Τελευταία παρτίδα με συγκλονιστική εξέλιξη που κρίθηκε στις 5 το απόγευμα ήταν αυτή ανάμεσα σε Κανακάρη-Μουτούση που έληξε ισόπαλη.
Συγκέντρωσε τα βλέματα όλων των παρευβρισκόμενων και πραγματικά ήταν τόσο περίπλοκη που δεν μπορώ να δώσω από εδώ περισσότερα στοιχεία.
Το Final-4 ολοκληρώθηκε με τις απονομές (αναμνηστικό δόθηκε και στην τέταρτη ομάδα) στις οποίες παρεβρέθηκαν οι Χρήστος Γκορίτσας,Παναγιώτης Σκλαβούνος, Παναγής Σκλαβούνος και πολλοί φίλοι της ομάδας.
Θέλω να ευχαριστήσω την ΕΣΣΝΑ τις ομάδες που συμμετείχαν τον Σύλλογο μας τους γονείς συνεργάτες όλα αυτά τα χρόνια, κυρίως όμως τα παιδιά που αγωνίστηκαν με ενθουσιασμό και πραγματική πίστη για την κατάκτηση του τροπαίου.
Καλή Εβδομάδα
Αντικειμενικό πρόβλημα αποτελούσε όμως η χιλιομετρική απόσταση των περισσοτέρων αθλητών μας από την Αθήνα.
Αυτό τελικά ξεπεράστηκε με την συνεργασία ολόκληρης της ομάδας και την συμμετοχή 10 αθλητών κατά την διάρκεια του τουρνουά. Ήταν μια συνολική προσπάθεια που περιέλαβε τον Κωστή, (ΗΠΑ) τον Σταύρο (Λονδίνο) τον Δημήτρη Παπακωνσταντίνου, τον Σπύρο Νικολάου, την Ελένη, τον Στέφανο, τον Κοφίδη, τον Γαλόπουλο, τον Σέμπα και τον Κανακάρη.
Ένα μάλιστα σπουδαίο στατιστικό είναι το γεγονός ότι σε 16 παρτίδες κατά την διάρκεια του Κυπέλλου η ομάδα έχει επιμέρους αποτέλεσμα 14-2 υπέρ της με μόλις 4 ισοπαλίες!!!
Από το απόγευμα της Κυριακής 2 Ιουνίου ο Πανιώνιος είναι Κυπελλούχος Αττικής για πρώτη φορά στην Ιστορία του επικρατώντας στον Μεγάλο Τελικό της ΑΕΚ με 3-1.
(Αφιερωμένο πρώτα από όλα στον Νίκο Γαλόπουλο)
Στον Μικρό Τελικό το Παγκράτι νίκησε την Ελευσίνα με 3-1 κατακτώντας την τρίτη θέση.
Η σπουδαία αναμέτρηση ξεκίνησε με έκπληξη από πλευράς μας όσον αφορά την σύνθεση γιατί πολλές φορές η ζωή ανατρέπει τους σχεδιασμούς σου.
Το απόγευμα του Σαββάτου πριν κοπάσει η χαρά από την πρόκριση στον Τελικό ήρθε η είδηση για την απώλεια ενός στενού συγγενικού προσώπου του Νίκου Γαλόπουλου.
Έτσι ο Νίκος αναχώρησε εσπευσμένα για την Θεσσαλονίκη και εμείς έπρεπε να σχεδιάσουμε από την αρχή την σύνθεση της Κυριακάτικης αναμέτρησης.
Η τελική επιλογή μας ήταν κατά σειρά Κανακάρης-Κοφίδης-Σεμπάστιαν-Πουλίδης, μια επιλογή που δικαιώθηκε απόλυτα εκ του αποτελέσματος.(Ο Πανιώνιος αγωνιζόταν με λευκά στις 1-3)
Από πλευράς ΑΕΚ αγωνίστηκαν οι Μουτούσης-Γρηγοριάδης-Δέδες-Διονυσόπουλος
(σημαντικό το κενό του Νίκου Καλέση).
Ο αγώνας όπως άλλωστε αναμενόταν ήταν πολύ δύσκολος και για τις δύο ομάδες.
Στο μέσο της παρτίδας ο Γρηγοριάδης επέλεξε μια βαριάντα χωρίς ακρίβεια και βρέθηκε με διαφορά κάτω χωρίς αντιπαιχνίδι.
Για τον έμπειρο Ανδρέα Κοφίδη η παρτίδα είχε αρχίσει να γέρνει υπέρ του.
Στην τρίτη σκακιέρα ο Σέμπα με το γνώριμο επιθετικό παιχνίδι του λύγισε την αντίσταση του Δέδε δίνοντας μας τον πρώτο πόντο.
Στην τέταρτη ο Στέφανος παρότι βρέθηκε με αξιωματικό κάτω είχε ως αντάλαγμα ο λευκός αντίπαλος του να μην έχει ούτε ένα πιόνι!!! μετά και την αλλαγή του μοναδικού πύργου ή θέση ήταν οριστικά ισόπαλη (συνεχίστηκε για μερικές κινήσεις) ενώ ταυτόχρονα ο Ανδρέας στην 2η βάδιζε με ασφάλεια προς την νίκη που ολοκλήρωσε χαρίζοντας στον Πανιώνιο την κατάκτηση του Κυπέλλου.
Τελευταία παρτίδα με συγκλονιστική εξέλιξη που κρίθηκε στις 5 το απόγευμα ήταν αυτή ανάμεσα σε Κανακάρη-Μουτούση που έληξε ισόπαλη.
Συγκέντρωσε τα βλέματα όλων των παρευβρισκόμενων και πραγματικά ήταν τόσο περίπλοκη που δεν μπορώ να δώσω από εδώ περισσότερα στοιχεία.
Το Final-4 ολοκληρώθηκε με τις απονομές (αναμνηστικό δόθηκε και στην τέταρτη ομάδα) στις οποίες παρεβρέθηκαν οι Χρήστος Γκορίτσας,Παναγιώτης Σκλαβούνος, Παναγής Σκλαβούνος και πολλοί φίλοι της ομάδας.
Θέλω να ευχαριστήσω την ΕΣΣΝΑ τις ομάδες που συμμετείχαν τον Σύλλογο μας τους γονείς συνεργάτες όλα αυτά τα χρόνια, κυρίως όμως τα παιδιά που αγωνίστηκαν με ενθουσιασμό και πραγματική πίστη για την κατάκτηση του τροπαίου.
Καλή Εβδομάδα
