Με αντίπαλο τον ΣΟ Φιλαδελφείας την ομάδα του φίλου μου του Οδυσσέα γνωρίσαμε την ήττα με 4,5-1,5. Το σκορ μας αδικεί, θα μπορούσε να είναι 3-3 με βάση την εξέλιξη των παρτίδων αλλά το αποτέλεσμα που γράφτηκε τελικά στο φύλλο αγώνος είναι μία καθαρή ήττα.
Είναι γνωστό ότι ποτέ δεν ψάχνω για δικαιολογίες αφού αντικειμενικά η ομάδα μας έχει μεγάλα κενά και δεν είναι σε θέση να διεκδικήσει τίποτα ιδιαίτερο. Μέσα από τους αγώνες προσπαθούμε να δούμε τις αδυναμίες των παιδιών και να τις λύσουμε όσο αυτό είναι δυνατόν στην προπόνηση.
Στους junior πήραμε την πρώτη μας νίκη με τον ΕΟΣ Αχαρνών 2-1.
Ο Στέλιος καθάρισε όλα τα κομμάτια, ο φοβερός Σουμπαλίκας παρά την απώλεια της ντάμας ζευγάρωσε τις νίκες μας και ο Δίονυσος μαθαίνει αυτό το διάστημα ότι ένα κομμάτι όταν απειλεί πρέπει και να υποστηρίζεται απο ένα άλλο αλλιώς το χάνουμε οριστικά.
Αυτά είναι τα ωραία.
Ξέχασα να γράψω ότι βρήκα την λύση στο περίφημο θέμα της ανάπτυξης, μιλάω για αυτή την ιδεοληψία που βασανίζει ολόκληρο τον σκακιστικό κόσμο και για την οποία έχω βαρεθεί να ακούω απόψεις παντός καιρού.
Θα φυτέψω τα παιδιά των ακαδημιών σε γλάστρες ίσως και σε ζαρντινιέρες, θα τα γεμίσω λίπασμα και φυτοφάρμακα, πότισμα κάθε μέρα,τι θα κάνουν? στο τέλος θέλουν δεν θέλουν θα αναπτυχθούν...
Καλό μήνα
Μετά το σκάκι ποδόσφαιρο για να μην ξεχνιόμαστε
