Από το μεσημέρι της Τετάρτης ο Δημήτρης είναι ο νέος Πρωταθλητής Ελλάδος στην κατηγορία κάτω των 18. Στην τελευταία και πιό κρίσμη παρτίδα επικράτησε του Ηλία Ροινού που μέχρι εκείνη την στιγμή προηγείτο με 7β. και θεωρούνταν το φαβορί αφού του αρκούσε η ισοπαλία για να στεφθεί Πρωταθλητής.
Ο Δημήτρης βέβαια είχε άλλη γνώμη, έπαιξε για την πολύτιμη νίκη με την σιγουρία και την αυτοπεποιθηση που πρέπει να έχει ένας αθλητής όταν φτάνει σε αυτό το σημείο. Η νίκη άρχισε να του "χαμογελά" μόλις στην 19η κίνηση για να ολοκληρωθεί σύντομα στην 25η. Ισοβαθμώντας με τον αντίπαλό του στους 7β. πήρε τον βαρύτιμο τίτλο λόγω της νίκης του στην μεταξύ τους αναμέτρηση.Η επικράτηση όμως στην φετινή διοργάνωση δεν φαινόταν καθόλου πιθανή στην αρχή των αγώνων από την "αδύναμη" εκκίνηση του στους τέσσερις πρώτους γύρους.
Ασφαλώς και δεν προαιώνιζε (σε φίλους και αντιπάλους) με τίποτα την καταπληκτική απόδοση και το σερί 5Χ5 που είχε στην συνέχεια με αφετηρία τον διπλό γύρο της Κυριακής που τον έστεψε τελικά Πρωταθλητή Ελλάδος.
Δεν είναι εύκολο να αποτυπώσεις σε λέξεις τα συναισθήματα, την ικανοποίηση, την χαρά την επιβράβευση κυρίως όμως να ανατρέξεις στο παρελθόν για να διακρίνεις πως μπορεί να φτάσει ένας αθλητής σε τέτοια επιτυχία.Λέω παρελθόν γιατί η διαδρομή μέχρι την κορυφή είναι μακριά, δύσκολη, επίπονη και επίμονη.
Πρωταθλητής δεν γίνεσαι σε μία νύχτα ούτε τυχαία.
Ο Δημήτρης Παπακωνσταντίνου ξεκίνησε το σκάκι σε ηλικία έξι ετών, σκακιστικό "τέκνο" του Νίκου Καραπάνου που αν τον "παρακολουθεί" από κάπου θα νιώθει αυτές τις στιγμές ιδιαίτερα υπερήφανος.
Ανδρώθηκε σκακιστικά στην ομάδα της γενέτειρας του την Ένωση Σκακιστών Άμφισσας και εκεί τον πρωτοσυναντήσαμε ως αντίπαλο τόσο ο Πανιώνιος σαν ομάδα όσο και εγώ προσωπικά για το Πρωτάθλημα της Α΄Εθνικής στο Περιστέρι το 2010.
Συντελεστές της επιτυχίας του αναμφίβολα είναι όλο το σκακιστικό περιβάλλον της Άμφισσας, και άλλα πιθανόν πρόσωπα που δεν γνωρίζω, πάνω από όλους όμως, το μεγαλύτερο ίσως μερίδιο, έχει η οικογένεια του που τον στηρίζει απρόσκοπτα όλα αυτά τα χρόνια με κάθε δυνατόν τρόπο και απολαμβάνει σήμερα μαζί του την κορυφαία του διάκριση.
Ο Δημήτρης αγωνίζεται για δεύτερο συνεχόμενο χρόνο στον Πανιώνιο.
Δεν είναι της προτίμησης μου να πολυλογώ για το τμήμα μας, δεν το συνηθίζω.
Το μέγεθος του Συλλόγου είναι άλλωστε τέτοιο που δεν χρειάζεται κάτι περισσότερο.
Μέχρι σήμερα η παρουσία του αθλητή όπως και όλων των άλλων παιδιών αποτελεί για εμάς χαρά. Αυτή είναι η βάση λειτουργίας του τμήματος, χαρά,διασκέδαση,αγωνιστικότητα, ικανοποίηση που βρισκόμαστε μαζί και ο καθένας αγωνίζεται με τον τρόπο του για το καλύτερο αποτέλεσμα.
Από αυτή την στιγμή είναι και τιμή μας που έχουμε στις τάξεις μας τον Πρωταθλητή Ελλάδος και σημείο αναφοράς για ανάλογες διακρίσεις στο μέλλον από άλλους αθλητές.
Προσωπικά θα ευχηθώ στον Δημήτρη να θέσει νέους στόχους μικρούς ή μεγάλους και να τους υλοποιήσει αφού ο τίτλος που κατέκτησε θα είναι πάντα φάρος για τις επόμενες επιτυχίες του.
Η ομάδα μας έχει το κατάλληλο ρόστερ για να πετύχει φέτος κάτι περισσότερο από την 5η περσινή θέση στο Πρωτάθλημα αρκεί όλοι οι αθλητές μας να κάνουν την προσωπική τους μικρή ή μεγάλη υπέρβαση, ας είναι ο τίτλος του Δημήτρη οδηγός.
