Τελείωσε και αυτό !!!
Το 40ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα είναι πλέον ιστορία, αν πρέπει να ξεκινήσω από κάποιο σημείο την σημερινή ανάρτηση αυτό θα είναι σίγουρα οι εντυπώσεις μου από τις συνθήκες διεξαγωγής.
Δυστυχώς δεν έχω πολλά θετικά σχόλια (εκτός από την παγωμένη θάλασσα) να κάνω αφού σε κάποια στιγμή αναπόλησα την περσινή διοργάνωση (παρά τα γνωστά παρατράγουδα) για τους εξής λόγους:
1ον Η αίθουσα των αγώνων ήταν ακατάλληλη για να φιλοξενήσει τέτοιους αγώνες.
Πολύ μικρή, με ελλιπή εξαερισμό, ιδιαίτερα ζεστή δεν βοήθουσε καθόλου τους αθλητές.
2ον Ανύπαρκτο ίντερνετ, σε μία τέτοια διοργάνωση θεωρώ πως είναι απαραίτητο να υπάρχει επαρκής κάλυψη άλλωστε το προέβλεπε και η προκήρυξη.
3ον Η ποιότητα του φαγητού πολύ μέτρια να μην πω "χάλια" ιδίως όταν μιλάμε για ένα συγκρότημα που φέρει την σήμανση των τεσσάρων αστέρων.
Θεωρώ πως αυτά ήταν τα σημαντικότερα προβλήματα και προκύπτουν από την προσπάθεια της ομοσπονδίας να αφήσει όλους ευχαριστημένους με το μικρότερο κόστος.
Δηλαδή νεανικά με δωρεάν προκρίσεις, κέρδος για την ξενοδοχειακή μονάδα,χαμηλό κόστος για τις ομάδες,χορηγία από τους διοργανωτές.
Όλα σε ένα δεν μπορούν να χωρέσουν και όπως έχω ξαναγράψει η Α΄Εθνική είναι μία ξεχωριστή διοργάνωση και τα νεανικά μία άλλη.
Όποιος σύλλογος δεν μπορεί να καλύψει την συμμετοχή του στην Α΄ να μην συμετέχει και το σχόλιο μου αφορά και εμάς. Με το στανιό να διεξάγουμε Πρωτάθλημα με χαμηλό κόστος για να χωρέσουν όλοι δεν γίνεται.
Στο αγωνιστικό μέρος, στην κορυφή επεκράτησε το ρητό "ο αγοράζων τοις μετρητοίς κερδίζει"
Αυτό ισχύει στην ελεύθερη αγορά σε όλα τα αθλήματα και σε όλα τα Πρωταθλήματα στον κόσμο.
Δεν βλέπω γιατί δεν θα πρέπε να ισχύει και εδώ.
Συγχαρητήρια στο Περιστέρι, τον Αργοναύτη και την Καβάλα.
Στα καθ΄υμάς τώρα.
Πριν την εκκίνηση του Πρωταθλήματος είχα την ελπίδα ότι μπορούσαμε να τερματίσουμε στην δεκάδα, απoδείχτηκε όμως ότι έκανα λάθος.
Η κατάσταση όμως πότε δεν είναι μαύρο ή άσπρο άλλωστε εδώ έχουμε να κάνουμε με μπλέ και κόκκινο.
Μία σειρά από αντικειμενικά γεγονότα καθόρισαν αποφασιστικά την φετινή μέτρια πορεία μας.
Όσοι φίλοι δεν το γνωρίζουν η φετινή μας ομάδα είχε μέσο όρο ηλικίας 16,7!!! μόνο η Άμφισσα είχε μικρότερο και κατετάγη τελευταία.
Αμφιβάλω αν άλλη ομάδα θα δοκίμαζε το δικό μας εγχείρημα για δεύτερη μάλιστα συνεχόμενη χρονιά και θα πετύχαινε κάτι περισσότερο από την 15η θέση.
Πριν τη εκκίνηση του Πρωτ/τος γνωρίζαμε ότι είχαμε μεγάλο κενό στην μία νεάνιδα και το οποίο μεγάλωσε τελείως απρόβλεπτα όταν δύο εβδομάδες πριν από το Ρίο οι Ανδρέας Κοφίδης,Θοδωρής Βαρβαδούκας, Σταύρος Πανταζόπουλος μου ανακοίνωσαν ότι δεν θα συμμετάσχουν ο μεν πρώτος λόγω εργασίας οι άλλοι δύο λόγω μεταπτυχιακών σπουδών.
Έτσι επιστρατεύσαμε τον έφηβο Δαίδαλο για την τέταρτη σκακιέρα που δυστυχώς απείχε από την αγωνιστική δράση όλη την χρονία.
Παρουσιαστήκαμε κατ' ουσία με την μισή ανδρική ομάδα και το αποτέλεσμα βέβαια ήταν παρά την φιλότιμη προσπάθεια του Δαίδαλου το 2 στα 7 για την τέταρτη με τέσσερις μάλιστα ισοπαλίες (οι δύο ήταν μάλλον χαμένες) και 0 στα 7 για την Δανάη που "θυσιάστηκε" στην μία σκακίερα της νεάνιδας κάτω των 18.
Ακόμα και έτσι όμως θα είχαμε καταφέρει κάτι περισσότερο στον κρίσμο αγώνα με τον
ΣΟ Πατρών αν δεν είχε συμβεί το χειρότερο.
Τρίτη βράδυ, ενώ τελικά ο Σταύρος ερχόταν από Αθήνα για να αγωνιστεί στην τέταρτη πίσω από τον Κανακάρη, ξεκίνησε η περιπέτεια της υγείας της κοπέλας του Γιώργου αφού χρειάστηκε περίπου στα μεσάνυχτα να τους πάω στο νοσοκομείο του Ρίου όπου άκουσον άκουσον δεν εφημέρευε και δεν υπήρχε ούτε ένας γιατρός να δώσει μια πρώτη βοήθεια στην κοπέλα που "ψηνόταν" από τον πυρετό και χρειάστηκε μεταμεσονύκτια να ψάχνω το νοσοκομείο του
Αγ. Ανδρέα στην Πάτρα.
Εκεί γύρω στις 3.30 το πρωί οι γιατροί μας ανακοίνωσαν ότι πρέπει να παραμείνει στο νοσοκομείο και φυσικά ο Γιώργος μαζί της ενώ εγώ κατά τις 4 το πρωί επέστρεψα στο ξενοδοχείο.
Παρόλα αυτά ο αγώνας με την Πάτρα θα ήταν νικηφόρος και χωρίς τον Κανακάρη αν δεν καταφέρναμε να "πουλήσουμε" δύο κερδισμένες θέσεις .
Με όλα αυτά οδηγηθήκαμε στον τελευταίο γύρο με τον ΟΦΗ (σύμπτωση και αυτή).
Ο αγώνας δεν είχε θετική εξέλιξη για εμάς που σωνόμασταν με 7 και πιθανόν με 6 αφού είμασταν το καλύτερο εξάρι.
Ο ΟΦΗ όμως δεν ήταν σιγουρο ότι θα παρέμενε με επτά και οι παρτίδες παίχτηκαν κανονικά μέχρι το τέλος (για όποιον έξυπνο νομίζει ότι κανονίστηκε ισοπαλία) όπου πράγματι στις τρεις εναπομείναντες σκακιέρες προτάθηκαν ισοπαλίες ενώ το σκορ ήταν 3,5-3,5 για να κλειδώσει το τελικό 5-5.
Αυτά τα φοβερά μας και μου συνέβησαν στον πιο κουραστικό και ψυχοφθόρο εως τώρα Πρωτάθλημα που έχω περάσει.
Σε αποστροφή του λόγου του ο Αντώνης μου είπε ¨ Το τουρνουά δεν μας πάει¨
Σε αποστροφή του λόγου του ο Αντώνης μου είπε ¨ Το τουρνουά δεν μας πάει¨
Η ομάδα δεν απέδωσε καλό σκάκι παρά μόνο σε δύο αγώνες.
Με τη Φλώρινα όπου ηττηθήκαμε οριακά 5,5-4,5 και την Άνοιξη που κερδίσαμε 6-4.
Ίσως η 15η θέση να μην είναι και τόσο κακή με τόσες αντιξότητες αλλά εξακολουθώ να πιστεύω ότι μπορούσαμε καλύτερα.
Ορισμένοι αθλητές μας είχαν καλή απόδοση θα αναφερθώ όμως σε δύο για διαφορετικούς λόγους.
Τη Δανάη που προσπάθησε και στήριξε με την παρουσία της την ομάδα και τον Γιώργο Κανακάρη που το βράδυ της παραμονής του τελευταίου γύρου του ζήτησα, παρά το ψυχολογικό φόρτο του, να έρθει από τη Πάτρα να αγωνιστεί το πρωί και το αποδέχτηκε με μεγάλη ευχαρίστηση.
Όσα γράφω απειχούν τις δυσκολίες που συναντήσαμε ωστόσο υπάρχει και η ευχάριστη πλευρά.
Η ομάδα του Πανιωνίου ήταν για μία ακόμη χρονιά Πρωταθλήτρια στην ενδυματολογική παρουσία της με μεγάλη διαφορά από τις υπόλοιπες ομάδες κατά γενική αποδοχή και ομολογία.
Η ομάδα είναι μακράν η πιο συμπαθητική και αναγνωρίσιμη από τους έφηβους όλων των ομάδων που διέμεναν στο Πόρτο Ρίο, το επιβεβαιώνει η καθημερινή βραδυνή παρουσία στα Bungalows μας όπου δέσποζε η σημαία του τμήματος καμία 15αριά εφήβων για μπλίτς με τους νεαρούς GM και πολύ διασκέδαση.
Είμαστε Πρωταθλητές στο καλαμπούρι επίσης μακράν από τους άλλους, θα το διαπιστώσετε όταν ανεβεί και το σχετικό video ενώ έχουμε παράδοση στους ¨γαμπρούς¨ Αντώνης , Δαίδαλος Ανδρέας, και φυσικά όπως μου είπε κάποιος ο μικρός Δημήτρης Κουκάκης φτιάχτηκε για να αγωνίζεται στον Πανιώνιο.
Αυτή την ατμόσφαιρα την έχουμε κερδίσει, στο σκάκι μπορεί να μην τα πήγαμε τόσο καλά,
ο θερμός αποχαιρετισμός όλων των παιδιών όμως με την λήξη των αγώνων και ειδικά του νεαρού Σαχινίδη από τον ΜΑΠΟ και τα όσα μου είπε που φορά μάλιστα και την φανέλα του Πανιωνίου αξίζουν πολύ περισσότερο.
Ευχαριστώ τον Αντώνη παρότι επισήμως δεν ανήκει στην ομάδα και ελπίζω να επιστρέψει του χρόνου, τους γονείς για την βοήθεια τους ολόκληρη την χρονιά, την διοίκηση του Συλλόγου που βοηθάει αποτελεσματικά, μας παρέδωσαν ήδη την καινούρια αίθουσα μας, και από Σεπτέμβριο θα σας υποδεχτούμε, τους Σκακιστές που μας αγαπάνε και τέλος ολόκληρη την ομάδα για την προσπάθεια της.
O Rapport επιστρέφει Αθήνα τον Αύγουστο για το Παγκόσμιο, ο Prohaszka αγωνίζεται στην Ικαρία και εγώ θα εξαφανιστώ για να ηρεμήσω αφού αυτή είναι η τελευταία ανάρτηση.
Καλό καλοκαίρι και ραντεβού τον Σεπτέμβριο.
