Την Κυριακή αντιμετωπίζουμε την ομάδα του Παπάγου στο πρωτάθλημα κάτω των 16.
Στην συγκεκριμένη ομάδα αγωνιζόταν τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα ο νεαρός Βασίλειος Τσακνής υιός του Διονύση Τσακνή τον οποίο μάλιστα βρήκαμε ως αντίπαλο πρόπερσι στον περίφημο τελευταίο αγώνα εναντίον του Παπάγου στον ΠΟΑ.
Ο Διονύσης Τσακνής έχει στο βιογραφικό του ως συνθέτης και στιχουργός πολλά τραγούδια στο μυαλό μου όμως ήρθε αυτές τις μέρες το κορυφαίο του κατά την γνώμη μου και με αφορμή τα όσα συμβαίνουν γύρω μας το παρουσιάζω σε δύο εξαιρετικές αλλά και τόσο διαφορετικές εκτελέσεις.
Η φώτο που είδατε είναι από τα νησιά Tonga, ευχαριστώ τον αναγνώστη του blog για την χρήσιμη διόρθωση που έκανε στο προηγούμενο post, για το οποίο απλά θα πω την φράση που άκουσα τηλεφωνικά από σκακιστή φίλο,σχετικά με την συγκεκριμένη ανάρτηση, "όποιος κατάλαβε, κατάλαβε"ΥΓ. Το blog δεν σχολιάζει ούτε απαντά στα σχόλια των αναγνωστών, απλά τα καταθέτει για να ακουστεί κάθε διαφορετική άποψη.Επίσης δεν είναι επιθυμία μας ούτε καν στόχος να πείσουμε τους αναγνώστες για την ορθότητα ή μή των επιχειρημάτων μας γιατί οι διαφωνίες μας δεν περιορίζονται σε χρώματα και φανέλες αλλά στον τρόπο που μάθαμε να βλέπουμε τα πράγματα γύρω μας. 
Σε οποιοδήποτε άθλημα οποιαδήποτε εθνικότητας από τη Μογγολία μέχρι τα νησιά Τόνγκο υπάρχει ένα ελάχιστο μέτρο σοβαρότητας που δεν θα επετρέπε σε μέλος Εθνικής ομάδας να κυκλοφορεί με ποδοσφαιρική φανέλα που αναγράφει μάλιστα και επίσημο χορηγό.
Στην Ελλάδα όμως ισχύουν ειδικοί κανόνες ή καλύτερα δεν ισχύει ουδείς κανόνας.
Δεν είναι αντιπαράθεση χρωμάτων ή προτιμήσεων, ούτε θέμα προσωπικής αισθητικής, δεν είναι η φανέλα του Ολυμπιακού που ενοχλεί θα μπορούσατε να φοράτε και του Χαραυγιακού το ίδιο θα ήταν, αλλά η πλήρης αμετροέπεια που διακρίνει αυτή την συμπεριφορά .
Πόσο οξύμωρο είναι αλήθεια για έναν κατά γενική ομολογία σοβαρό άνθρωπο και μάλιστα GM στο σκάκι να έχει απωλέσει πλήρως την έννοια του μέτρου, αλλά πόσο πιο θλιβερό είναι το γεγονός ότι η απουσία μέτρου και η έλλειψη σεβασμού στους θεσμούς, να έχουν γίνει πλέον καθεστώς. Όχι μόνο δεν ενοχλείται κανείς αλλά έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρούνται όλα αυτά φυσιολόγικά.
Ποιός να διαμαρτυρηθεί όμως?
Δεν έχουμε καμία αυταπάτη ότι κάτι θα αλλάξει τουλάχιστον όμως από αυτές εδώ τις γραμμές θα σας τα χώνουμε και όπως είπε ο Πορτογάλος Νομπελίστας Ζοζέ Σαραμάγκου:>
" Απ όλες τις λέξεις προτιμώ το όχι " 
Το Σεπτέμβριο του 1890 νεαροί από επιφανείς ελληνικές οικογένειες της Σμύρνης αποφάσισαν να ιδρύσουν το Μουσικό και Γυμναστικό Σύλλογο "Ορφεύς". Την πρωτοβουλία είχε ο Νικίας Τζέτζος και στα ιδρυτικά μέλη αναφέρονται οι: Παν. Αργυρόπουλος, Ιω. Φατσέας, Μ. Στιβακτόπουλος, Δημοσθ. Μιλανάκης, κ.ά.
Ο Ορφεύς καλλιέργησε τη μουσική παραμερίζοντας την αθλητική δραστηριότητα, αν και αναφέρονται αθλητές του να συμμετέχουν στους Πανιώνιους Αγώνες και στην Ολυμπιάδα της Αθήνας.
Στους Β΄ Πανιώνιους Αγώνες (1898) ο Ορφεύς συμμετείχε σε κοινή ομάδα με το ομογάλακτο Γυμνάσιον Σμύρνης. Η κοινή συμμετοχή αθλητών από τα δύο σωματεία στους διάφορους αγώνες ως εκπροσώπων της Σμύρνης, είχε ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη φιλικών σχέσεων και οδήγησε τελικά στην επανένωση των δύο ομογάλακτων σωματείων τον Οκτώβριο του 1898.
Είχε προηγηθεί ενωρίτερα κατά το ίδιο έτος η από κοινού διοργάνωση των Β΄ Πανιώνιων Αγώνων. Τους Δημόσιους Αγώνες που καθιέρωσε το «Γυμνάσιον» το 1896, οι δημοσιογράφοι της πόλης τους αποκαλούσαν Πανιώνιους Αγώνες, με αποτέλεσμα να καθιερωθεί η ονομασία και τελικά να αποτελέσει το όνομα του συλλόγου που προέκυψε το 1898 από την επανασύνδεση του Ορφέα με το Γυμνάσιο. Έτσι το νέο σωματείο ονομάστηκε Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης.
ΕΜΕΙΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ...
