Όποτε υπήρξε όραμα από την πολιτική ηγεσία, ο Ελληνικός λαός ήταν εκεί. Παρών, με θυσίες, υπομονή και δουλειά.
Στην εδραίωση της Δημοκρατίας, στην ελπίδα για την κοινωνική αλλαγή, στη μάχη για την είσοδο στην ευρωζώνη(έστω και με αλχημείες), στους Ολυμπιακούς Αγώνες, οι πολίτες συντάχθηκαν με έναν εθνικό στόχο, έστω και αν εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι εξαπατήθηκαν και ότι στη σκιά της προσπάθειάς τους, κάποιοι έτρωγαν με χρυσά κουτάλια.
Τώρα η εξουσία ζητά τη θυσία, χωρίς να εμπνέει. Χωρίς σχέδιο, αλλά μόνο με γραμμή άμυνας. Μέτρα για να σωθούμε, μέτρα για να εισπράξουμε, περικοπές μειώσεις, μιζέρια, υποταγή.
Πού πήγε η ανάπτυξη; Τα χρήματα που υπήρχαν; Η νέα πολιτική, η συμφωνία με τον λαό; Το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά ήξερε την κατάσταση και εξαπάτησε το εκλογικό σώμα για να κατακτήσει την εξουσία.
Ο κ. Καραμανλής, μακράν ο χειρότερος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης, γνωρίζοντας ότι θα χάσει τις εκλογές, είχε πει την αλήθεια. Είχε υποσχεθεί δύσκολες μέρες. Ο κ. Παπανδρέου έδωσε ψεύτικες υποσχέσεις, διαφοροποιήθηκε προεκλογικά από τον κ. Καραμανλή και τώρα κάνει αυτά που εκείνος υποσχέθηκε.
Επειδή όμως θα πληρώσουμε τα σπασμένα όλοι μας και μαζί με τα ξερά θα καούν και τα χλωρά, αυτό που έχει σημασία είναι μέσα από τη νέα δοκιμασία να αποκτήσουμε επιτέλους συνείδηση και μνήμη.
Να μην ξεχάσουμε τα λαμόγια που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση, τις ψεύτικες υποσχέσεις των πολιτικών, τους εκμεταλλευτές, που στην κρίση είδαν μια ευκαιρία, τους κερδοσκόπους και τα παπαγαλάκια που παίζουν με τον πόνο των ανθρώπων, με μόνο στόχο τη μεγιστοποίηση του κέρδους, ακόμα και στα πλαίσια της κρίσης.
Τα μέτρα της κυβέρνησης θα μας βάλουν στο τούνελ της ύφεσης. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πότε θα βγούμε και τι επιπτώσεις θα έχει στην κοινωνία η δύσκολη πορεία προς την έξοδο.