Ο Μιχάλης Σταματελάτος ήταν ένα παιδί του Πανιωνίου και αγαπούσε τον σύλλογο όσο τίποτε άλλο. Όραμα του ήταν ο μεγάλος και αυτοδύναμος Πανιώνιος. Ο ίδιος πλήρωσε πολύ ακριβά αυτή την αγάπη και το όραμα που είχε για την ομάδα της καρδιάς του. Γι αυτό εξάλλου θα μείνει στην ιστορία του συλλόγου ως ένας παράγοντας που πρόσφερε στον Πανιώνιο με αυτοθυσία και περίσσια δύναμη.
Γνώρισα τον Μιχάλη ως έφηβος πριν από περίπου 25 χρόνια και τον ξανασυνάντησα πάλι πριν από μερικά χρόνια μετά την λήξη της προσωπικής του περιπέτειας.
Με μία φιλική χειραψία, και ένα χαμόγελο για όλα εκείνα που η μνήμη διατηρούσε ζωντανά.
Η απώλεια του με θλίβει όπως θλίβει όλους μας η απώλεια προσώπων που στην καρδιά και το μυαλό μας έχουν ταυτιστεί με σημαντικές στιγμές της ζωής μας.
Παρότι είναι είδηση άσχετη με τον σκακιστικό χώρο την καταθέτω ως φόρο τιμής σε όλους εκείνους που μας κάνουν να αισθανόμαστε όμορφα και με τους οποίους κάποια περίοδο της ζωής μας αγωνιστήκαμε για κάτι κοινό.
Καλό Ταξίδι Μιχάλη...
