Φανταστείτε έναν κόσμο όπου όλοι οι άνθρωποι έχουν τις άριστες δεξιότητες επίλυσης προβλήματος, όπου είναι υπομονετικοί και πλήρεις σεβασμού ο ένας στον άλλον σε καθημερινή βάση. Μια κοινωνία όπου οι πολίτες ζουν για το μέλλον και προγραμματίζουν το μακροπρόθεσμο, με τη σκέψη τους στα παιδιά των παιδιών τους , ακολουθώντας κατευθείαν, κάθε στόχο φτάνωντας εύκολα στο συμπέρασμά του .
Τώρα προσθέστε σε αυτό μια μη προσδιορίσιμη ποσότητα καλλιτεχνικής φαντασίας, ονειρευόμενοι περισσότερο από αυτό που εύλογα αναμένεται, φθάνοντας πέρα από το status quo .
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με το σκάκι; μα φυσικά όλα!
Έμαθα το παιχνίδι όταν ήμουν νέος και ως σήμερα βλέπω τον κόσμο ως γιγαντιαίο παιχνίδι σκακιού όπου οποιοδήποτε εμπόδιο μπορεί να κατακτηθεί και οποιαδήποτε νίκη μπορεί να επιτευχθεί.
Κανένας στόχος δεν είναι αδύνατος και όταν έχω έναν στόχο μπροστά στη θέα του δεν υπάρχει καμία παύση. Με την ίδια λάμψη που είχα στα μάτια μου όταν αντιμετώπισα έναν αντίπαλο στα πρωταθλήματα ενός σκακιού,αντιμετωπίζω ακόμα σήμερα μια πρόκληση, μαζί με το αμέριμνο χαμόγελο που προέρχεται από την καθαρή χαρά της εμπειρίας...
Το παραπάνω κείμενο φυσικά στα Αγγλικά δημοσιεύται στο blog της Susan Polgar
και αναφέρεται στην αναγκαιότητα εκμάθησης του Σκακιού στα παιδιά.
Συνεχίζoντας αναφέρει:
Εάν κάθε γονέας διδάσκει τις νύχτες οικογενειακό σκάκι και εάν κάθε σχολείο εντάξει το σκάκι ως τμήμα του καθημερινού μαθήματός του φανταστήτε που η χώρα μας θα μπορούσε να είναι...
Διαβάστε το ολόκληρο στο blog http://susanpolgar.blogspot.com/