Στις 8 Μαρτίου 1971, Μοχάμεντ Άλι και Τζο Φρέιζερ, αήττητοι μέχρι εκείνη τη στιγμή, συναντήθηκαν στο «Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν» της Νέας Υόρκης.
Για 15 γύρους μέσα στο ρινγκ, δεν συγκρούστηκαν απλά δύο μποξέρ αλλά και δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι, με το αποτέλεσμα να είναι μια έκπληξη για τους περισσότερους.
Ο Μοχάμεντ Άλι είχε από καιρό ασπαστεί τι Ισλάμ, αλλάζοντας παράλληλα το όνομά του από Κάσιους Κλεί, όπως είχε έρθει στον κόσμο και για 3,5 χρόνια, η άρνησή του να υπηρετήσει στο Βιετνάμ, του είχε στοιχίσει τον τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή, αλλά και τη δυνατότητα να τον υπερασπιστεί ξανά.
Κι ενώ ο αήττητος μέχρι εκείνη τη μέρα, Άλι, είχε συγκεντρώσει την υποστήριξη των πιο φιλελεύθερων στρωμάτων της αμερικανικής κοινωνίας, με τον Φρέιζερ, ενδεχομένως και άδικα, συνέβη το αντίθετο.
Ο 27χρονος -τότε- μποξέρ είχε αναρριχηθεί στην κορυφή, ενώ απουσίαζε ο Άλι και όλος ο πλανήτης περίμενε τον «Αγώνα του Αιώνα». Ήταν τέτοια η φρενίτιδα που δημιουργήθηκε για αυτή τη βραδιά, που ακόμη και ο Φρανκ Σίνατρα βρέθηκε εκεί ως φωτογράφος για το περιοδικό «Life», ενώ το «παρών» έδωσαν μεγάλες προσωπικότητες όπως ο Γούντι Άλεν, η Νταϊάνα Ρος, ο Ντάστιν Χόφμαν και ο Μπαρτ Λάνκαστερ, σε ρόλο τηλεσχολιαστή.
Τα πράγματα πάνω στο ρινγκ δεν εξελίχθηκαν έτσι όπως θα προτιμούσαν οι περισσότεροι. Ο ανίκητος Μοχάμεντ Άλι, υπέστη νοκ-ντάουν για πρώτη φορά στην καριέρα του και ακόμη κι αν συνήλθε γρήγορα από αυτό, δεν συνέβη το ίδιο και με την απόφαση των κριτών.
Μετά από 15 σκληρούς γύρους, ο Τζο Φρέιζερ ανακηρύχτηκε νικητής και αναμφισβήτητος Παγκόσμιος Πρωταθλητής βαρέων βαρών, διατηρώντας τις ζώνες WBA και WBC στην κατοχή του. Και οι δύο κατέληξαν στο νοσοκομείο, όπου πέρασαν αρκετό διάστημα και στο μυαλό του κόσμου στριφογύριζε μόνο ένα πράγμα: η ρεβάνς!
Τις επόμενες δύο φορές που οι δύο άντρες συνάντησαν ο ένας τον άλλον πάνω στο ρινγκ, ο Μοχάμεντ Άλι ήταν αυτός που έφευγε νικητής και χάρη (και) σε αυτές τις μοναδικές «παραστάσεις», παρά το γεγονός ότι ηττήθηκε στον «Αγώνα του Αιώνα», έμεινε στην Ιστορία ως ένας από τους μεγαλύτερους, αν όχι ο σπουδαιότερος, όλων των εποχών.
Ακόμη κι αν ορισμένοι θεωρούν πως χάνει αυτόν τον τίτλο πάνω στο καναβάτσο από τον Τζο Λιούις ή τον «Σούγκαρ» Ρέι, ως γενικότερη προσωπικότητα και παρουσία, η απόλυτη κορυφή δεν χωρά κανέναν άλλον πέρα από αυτόν
